|
در مقدمه انتظار دیدیم که حضرت جواد علیه السلام فرمودند: انتظار فرج واجب است. ولی یه سؤال، مگه انتظار و اساسا حالت انتظار یه حالت اختیاریه که بخواد واجب باشه؟
تو یه کتاب دیدم که نوشته بود:"اصل حالت انتظار داشتن بسان افعالی چون خوردن و آشامیدن، اختیاری انسان نیست. و اگر کسی طالب ایجاد این حال باشد، باید مقدمات آن را در خودش فراهم کند و در صورت تحقق آن مقدمات، حالت انتظار خود به خود به وجود می آید."
پس انتظار اختیاری نیست بلکه فراهم کردن مقدمات انتظاره که اختیاریه یعنی وقتی گفته میشه انتظار فرج واجبه در حقیقت منظور ایجاد اون مقدماته که واجبه؛
حالا این مقدمات چیه؟
داشتم با خودم فکر می کردم که اگه من منتظر یه اتفاق یا اومدن کسی از سفر یا شنیدن خبری باشم، چه شرایطی باید باشه تا این انتظار من، یه انتظار معمولی نباشه و واقعا از تمام وجودم منتظر باشم؟...
اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که باید به وقوع اون اتفاق یقین داشته باشم یا اینکه مطمئن باشم که کسی هست که حتما از سفر می یاد یا از اینکه خبری می شنوم مطمئن باشم و هیچ شکی نداشته باشم، این موقع است که خود به خود منتظر می شم و هر چقدر هم که یقینم قوی تر باشه، انتظارمم شدیدتر می شه.
پس ما باید به ظهور حضرت بقیه الله یقین داشته باشیم، هر چقدر هم که یقینمون بیشتر باشه، انتظارمونم بیشتره و همینطور اگه خدای نکرده شک و تردیدی در ظهور حضرت داشته باشیم یا اعتقادمون سست و ضعیف باشه، انتظارمون هم به همون اندازه کم می شه.
در آخر بیاین با هم یه دعا کنیم و از خدا یه چیزی بخوایم:
خدایا! کاری کن حتی یک لحظه توی عمرمون نسبت به ظهور حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شک و تردید نداشته باشیم و روز به روز و لحظه به لحظه یقینمون به این امر وعده داده شده رو بیشتر کن."آمین"
قطره ام؛ در جست و جوی اصـل خـویش - بنگرید...! - آهنگ دریا کرده ام
