|
"الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیر الؤمنین علیه السلام"
"سپاس خدایی را که ما را از تمسک کنندگان به ولایت امیر المؤمنین علیه السلام قرار داده است."
عید غدیر بر همه ی شیعیان مبارک
شکر خدا را که فضیلت این روز را بما شناسانید و حرمت آنرا بما فهمانید، و با معرفت آن به ما شرافت داد.
... آیا یاوری هست تا همراه او گریه و ناله ی بلند سر دهم؟! آیا بی تابی هست که او را در بی تابی اش در وقت تنهایی کمک کنم؟! آیا چشمی هست که در اثر گریه ی زیاد بسیار رنجور و بیمار گشته باشد تا چشم من با آن همدردی کند؟!...
(فرازی از دعای ندبه)
امروز این کلمات از دل سوخته ی دوستداران امام علیه السلام به زبانشان آمد که به بهترین وجه نشاندهنده ی شدت محبت ایشان به امام غایبشان بود.
عید قربان بر همه ی شما مبارک.
ولادت با سعادت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام را به پیشکاه حضرت حجة ابن الحسن و همه ی شیعیان تبریک می گویم
همانطور که گفته بودم می خوام راجع به معرفت امام عصر علیه السلام مطالعه کنم و مطالبی را در این مورد اینجا بیارم اما برای اینکه در دستیابی به این معرفت به بیراهه کشیده نشم باید راه درستِ رسیدن به این معرفت را بدونم تا از صحت معرفت خودم مطمئن باشم.
به طور کلی مطمئن بودن از صحت معرفت یکی از ویژگیهای معرفتی است که می تواند ما را از انحراف نجات بدهد در این مورد یک حدیث از حضرت زین العابدین علیه السلام دیدم که فرموده اند:
"همانا قیام کننده ی از ما (اهل بیت) دو غیبت دارد که یکی از آنها طولانی تر از دیگری است ... و اما غیبت دیگر، پس مدت آن به درازا می کشد تا آن حد که بیشتر کسانی که اعتقاد به امامت او (حضرت مهدی علیه السلام) دارند، از این اعتقاد بر می گردند. پس ثابت قدم نمی ماند مگر کسی که یقینش محکم و معرفتش صحیح باشد"
(کمال الدین باب 31 حدیث 8)
پس معرفت ما باید معرفتی صحیح باشد تا ما در اعتقاد خودمون بر امامت حضرت علیه السلام ثابت قدم بمانیم، اما چه معیاری برای صحت معرفت وجود دارد؟... از کجا می شه از درست بودن معرفتمون مطمئن باشیم؟...
برای رسیدن به پاسخ این سؤالها سراغ فرمایشات اهل بیت علیهم السلام رفتم تا ببینم تعریفشان از معرفت چیه در این مورد یه حدیث دیدم از حضرت باقر علیه السلام که خطاب به فرزندشان امام صادق علیه السلام می فرمایند:
"ای پسرم، درجات و مراتب شیعیان را از اندازه ی روایت و میزان معرفت آنها بشناس. چرا که معرفت همان فهم و شناخت روایات است و از طریق همین فهم ها نسبت به روایات است که مؤمن تا بالاترین درجات ایمان بالا می رود. من در نوشته ای از علی علیه السلام نظر کردم و در آن چنین دیدم که ارزش و منزلت هر کس (به اندازه ی) معرفت اوست."
(بحارالانوار جلد 2 صفحه 184)
پس معرفت از نظر پیشوایان ما چیزی جز فهم احادیث نیست. و این خود میزانی است برای تشخیص معرفت صحیح که در هر بابی، احادیث مربوط به آن معیار صحت معرفت در آن باب می باشد.
پس من هم برای اینکه از صحت معرفتم به امام زمان مطمئن باشم تلاش می کنم تا معرفتم را از احادیث اهل بیت علیهم السلام بدست بیارم.
سلام؛
دیدیم که اگه بخوایم منتظر حضرت باشیم باید مقدماتی را در خودمون بوجود بیاریم که اون مقدمات عبارت بودند از:
1) یقین داشتن به امر ظهور
2) نزدیک دانستن ظهور
3) دوست داشتن حضرت و همچنین امر ظهور
اما حالا برای دست یافتن به این مقدمات و بالاتر بردن این عقاید و این شرایط باید چه کاری بکنیم؟ آیا ایجاد این مقدمات اختیاری است یا اینکه آنها هم نیاز به مقدماتی دارند؟
مثلا در مورد محبت به امام علیه السلام به محض اراده ی ما حاصل نمی شود و ایجاد آن هم احتیاج به مقدماتی داره، زیرا چنین نیست که به محض اراده ی ما، محبت نسبت به چیزی یا کسی در ما بوجود بیاد بلکه باید با انجام افعال اختیاری مناسب، کم کم زمینه های ایجاد آن را فراهم کرد تا خداوند لطف کند و محبت ما را نسبت به اماممان بیشتر کند.
به نظر من شاید بتوان مهم ترین عامل را در ایجاد محبت نسبت به امام عصر علیه السلام و ظهور ایشان، معرفت و شناخت آن حضرت دانست، در مورد عامل اول و دوم نیز آشنایی بیشتر با کتاب و سنت و بشارت های مذکور در آنها می تواند زمینه ساز علم و ایمان قوی تر و باور محکم تر باشد.
پس ما باید معرفت و بطور کلی معلومات خودمون رو نسبت به حضرت مهدی علیه السلام، دوران غیبت، دوران ظهور و بشارت های ظهور بیشتر کنیم.
در این مورد همه ی ما حدیث معروف "من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة" را که شیعه و سنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل کرده اند کمابیش شنیدیم.
بنابراین من هم سعی می کنم از مطالب بعدی راجع به معرفت امام علیه السلام مطالبی رو بنویسم. و در کنارش احادیثی از بشارت های ظهور هم بیارم.
شما دوستان هم اگر در این مورد مطلبی دارید من رو در این زمینه راهنمایی کنید، خوشحال می شم.
